Op vrijdag weer vertrokken uit het hotel. Eerst nog even langs het standbeeld van een plaatselijke held gereden: Phraya Pichai. Was blijkbaar een dappere edelman in de 18e eeuw en een vechtersbaas. Vocht altijd met in elke hand een zwaard. Wordt ook de held van het gebroken zwaard genoemd. In een gevecht, waarbij het ene zwaard afbrak, bleef hij door gaan en versloeg met het andere zwaard al zijn tegenstanders.
Na het eerbetoon aan deze dappere Uttaraditse strijder verder gereden en langs de highway nog even gestopt om durians te kopen. Uttaradit is een provincie waar veel fruit groeit en staat bekend om zijn durians. Een bijzonder vrucht, veel Thaise mensen vinden hem heerlijk, ik vind het niet te eten. Bovendien heeft de durian een hele penetrante geur, reden waarom het verboden is om durians mee te nemen naar een hotel. Maar voor de liefhebbers moesten we dus even stoppen om inkopen te doen. En in ons dorp hebben we weer mensen blij gemaakt met deze lekkernij.
Geef een reactie